Mnogość technologii i materiałów budowlanych dostępnych obecnie na rynku powoduje, że podczas budowy własnego domu inwestor zmuszony jest do podejmowania szeregu decyzji związanych z doborem składających się na ten dom komponentów. Celem ostatecznym jest przecież uzyskanie harmonijnej całości, w której każdy element będzie optymalnie współpracował z wszystkimi pozostałymi.

Zwykle jest tak, że podjęcie jednej decyzji powoduje w konsekwencji podjęcie następnych. Tak właśnie jest w momencie dokonywania wyboru dotyczącego sposobu ogrzewania. Należy oczywiście zdawać sobie sprawę, że pojęcie ogrzewania wiąże się nierozerwalnie z całością warunków bytowych wewnątrz, a nie jedynie z utrzymaniem właściwej temperatury. W momencie gdy wyposażymy budynek w szczelną stolarkę drzwiową i okienną, zaizolujemy ściany, powinniśmy zacząć rozpatrywać nie osobno ogrzewanie i osobno wentylację, lecz problem grzewczo - wentylacyjny jako całość. Jedynie gruntowne przemyślenie gospodarki powietrznej i cieplnej pozwoli nam uniknąć niebezpieczeństwa stworzenia niezdrowego domu. Oczywiście, istnieje co najmniej parę sposobów na ogrzanie i wentylację; generalnie można powiedzieć, że w każdym domu możliwe jest zastosowanie każdego z nich. Są na świecie popularne - a u nas wciąż mało znane - rozwiązania, które w optymalny sposób rozwiązują dylemat pomiędzy wielkością nakładów inwestycyjnych a ekonomiką eksploatacji komfortem użytkowania

Przykładem takiego rozwiązania jest zastosowanie instalacji ogrzewania powietrznego w parterowym domu o drewnianej konstrukcji szkieletowej. Technologia budowy szkieletowej jak i koncepcja domu parterowego zdobywają coraz więcej zwolenników. Warto więc prześledzić, jak taką instalację można zbudować. Przedmiotem opisu jest konkretny, funkcjonujący obiekt, zlokalizowany w Gdańsku przy ul. Myśliwskiej.

Podstawowe dane charakteryzujące ten budynek to: technologia wykonania - budynek o konstrukcji szkieletowej, nie podpiwniczony, parterowy z poddaszem nieużytkowym. Ściany zewnętrzne drewniane szkieletowe z desek, z wypełnieniem wełną mineralną gr.15 cm, obudowane z zewnątrz ścianką ceglaną gr. 12 cm. Ściany wewnętrzne nośne - drewniane szkieletowe z desek, z wypełnieniem wełną mineralną gr. 10 cm. Wewnętrzne działowe - z płyt gipsowo kartonowych na ruszcie drewnianym lub stalowym gr. 10 cm, oraz z cegły dziurawki gr. 12 cm . Strop i konstrukcja dachu drewniana. Dom składa się z części zachodniej, mieszczącej zakład naprawy i montażu sprzętu komputerowego oraz z części wschodniej, mieszkalnej. Powierzchnia całkowita wynosi 310,73m², powierzchnia użytkowa 255,7 m². Proces projektowy zwykle rozpoczyna się od omówienia z inwestorem jego oczekiwań odnośnie przyszłej instalacji. To ten etap pozwala na skrystalizowanie koncepcji przyszłej instalacji i wybór takiego rozwiązania, które najlepiej uwzględnia potrzeby i możliwości finansowe przyszłego użytkownika.

W przypadku opisywanego domu te podstawowe założenia wyglądały następująco:

• temperatura powietrza wewnętrznego 20°C
• regulowana termostatyczne
• wilgotność względna 50% regulowana higrostatem
• trzy strefy grzewcze
• zapewnienie kontrolowanej wentylacji
• odzysk ciepła z gruntu
• paliwo: gaz ziemny

Pierwszym zadaniem projektanta jest dokonanie bilansu ciepła i wybór urządzenia, a następnym - lokalizacja kotłowni. W opisywanym budynku zastosowano gazową nagrzewnicę powietrza o mocy 24 kW. Jest to opalany gazem sieciowym piec podgrzewający bezpośrednio powietrze. Standardowa automatyka kontroluje cykl załączania i wyłączania urządzenia zapewniając bezpieczne użytkowanie systemu, pozwala ona również na utrzymywanie temperatury na poziomie zadanym przez termostat pomieszczeniowy. Niskie obroty i specjalna konstrukcja wentylatora zapewniają minimalną emisję dźwięku do otoczenia. Kotłownię zlokalizowano centralnie względem dłuższej elewacji budynku, dzięki czemu instalacja kanałowa posiada mniejsze przekroje kanałów.

Do prowadzenia kanałów wykorzystano przestrzeń pomiędzy stropem a dachem. Przy parterowym, nie podpiwniczonym domu z przestrzeni tej dostępne są wszystkie pomieszczenia. Ponieważ jest to przestrzeń nie zagospodarowana, to trasa przebiegu kanałów jest dowolna, a wielkość przekrojów nie ma zasadniczego znaczenia. Instalację kanałową wykonano w całości z tworzywa sztucznego. Materiałem są płyty z pianki poliuretanowej, oblicowane obustronnie folią aluminiową. Instalacja taka zabezpiecza powietrze przed wychłodzeniem na trasie przesyłu i nie wymaga dodatkowej izolacji termicznej. Dzięki porowatej strukturze płyt dźwięki i szumy pochodzące od wentylatora i przepływu powietrza są wytłumiane na całej długości instalacji - stanowi ona jakby jeden wielki tłumik. Hałas jest jednym z podstawowych wyróżników świadczących o jakości rozwiązania - jedynie staranny dobór materiałów i urządzeń pozwala na uzyskanie niemal bezgłośnej pracy systemu.

Powietrze będące nośnikiem energii cieplnej nawiewane jest do za pomocą nawiewników sufitowych zwanych anemostatami. Nawiewniki te zapewniają równomierny, bezszelestny i nieodczuwalny wpływ powietrza do pomieszczenia. Umieszczenie ich w suficie zapewnia niezawodną pracę bez względu na wystrój wnętrza i ustawienie mebli. Powietrze wyciągane jest najpierw przez kratki kontaktowe na korytarz, a następnie poprzez kratkę wyciągową i powrotną instalację kanałową do kotłowni, gdzie trafia ono do nagrzewnicy. Aby uniknąć powstawania ciepłej "poduszki powietrza" pod stropem, kratki kontaktowe umieszczone zostały przy podłodze. Uzyskany w ten sposób ruch powietrza z góry do dołu w znacznym stopniu zapobiega unoszeniu się kurzu. Nawiasem mówiąc, kurz transportowany wraz z powietrzem jest systematycznie wychwytywany prze filtr tkaninowy stanowiący integralną część pieca. Jest to szczególnie cenne w przypadku domowników cierpiących na alergię. Nowoczesna instalacja oczywiście powinna być energooszczędna: przewidziano trzy strefy grzewcze, w których możliwe jest utrzymywanie niezależnych temperatur.

Strefy te zostały skorelowane z funkcjami poszczególnych pomieszczeń:

• strefa I : pokój dzienny i kuchnia
• strefa II : sypialnie
• strefa III : pokoje dziecięce i gabinet.

Temperatura w każdej z tych stref utrzymywana jest poprzez odpowiednią nastawę na programowalnym termostacie. Zmorą naszych mieszkań jest zimowa suchość powietrza. Powoduje ona zwiększoną elektryzację powietrza, suchość w gardle, wysychanie błon śluzowych i ogólny dyskomfort. Instalacje ogrzewania powietrznego jako jedyne potrafią zlikwidować ten problem definitywnie dla wszystkich pomieszczeń. W opisywanej instalacji zastosowano parowy nawilżacz kanałowy. Zainstalowane w kotłowni urządzenie za pomocą lancy przekazuje odpowiednią ilość pary wodnej do powietrza obiegowego. Wilgotność kontrolowana jest higrostatem umieszczonym przy lancy. Dzięki zastosowaniu pary jako nośnika wilgoci uniknięto tworzenia ciepłych i wilgotnych źródeł rozwoju bakterii, jak to ma miejsce przy kanałowym nawilżaniu złożami wodnymi.

Poszukiwanie możliwości dodatkowego zaoszczędzenia paliwa zaowocowało decyzją o zastosowaniu odzysku ciepła z gruntu. Powietrze zewnętrzne przed wprowadzeniem do kotłowni i przejściem przez nagrzewnicę przepuszczane jest przez wybudowaną pod domem i wypełnioną kamieniami komorę. Temperatura panująca w tej komorze w okresie całorocznym waha się w przedziale 0-15°C, dzięki czemu w okresach mroźnych następuje wstępne podgrzanie powietrza zewnętrznego, a w okresie letnim przyjemnie odczuwalne schłodzenie. Zaprojektowana instalacja została wykonana pod koniec 1997 r. Dotychczasowa eksploatacja potwierdziła prawidłowy dobór urządzeń. Dzięki trafnemu połączeniu architektury domu z instalacją grzewczą, oraz starannemu doborowi materiałów budowlanych zużycie gazu na cele grzewcze w budynku jest na bardzo niskim poziomie. Uzyskano efekt wyjątkowo higienicznej i komfortowej atmosfery, tak ważnej w miejscu, gdzie spędzamy średnio 30% czasu i które powinno być enklawą zapewniającą odpowiedni wypoczynek.

Jeśli są Państwo zainteresowani ofertą firmy CREON lub mają pytania odnośnie ogrzewania powietrznego, proszę o kontakt z działem handlowym.